بزرگترین دیکتاتور جهان!

ما فقط فکر می­‌کنیم که خودمان را دوست داریم!
اگر واقعاً خودمان را دوست داشته باشیم، معجزه رخ می­‌دهد و اگر شهری و یا کشوری خود را دوست داشته باشد و اگر یک شرکتی خود را دوست داشته باشد و همکارانش خودشان را دوست داشته باشند معجزه رخ خواهد داد.
ولی به این آسانی‌­ها نیست، معجزه است ولی به این آسانی نیست.

می‌­خواهم یک بازی برای شما طرح کنم:

می­‌خواهم از شما سؤال کنم آیا لحظه­‌هایی بوده که احساس کنید بسیار خوشبخت هستید؟
در آن لحظه‌­ها شما چه اتفاقی درونتان رخ داده است؟
یک چیزی را به دست آورده­‌اید، بچه­‌دار شُدید، دوست پیدا کردید، همسر پیدا کردید، خانه و ماشین و ویلا خریده‌­اید، یک عده‌­ای از شما تعریف کرده‌­اند و عده­‌ای گفته­‌اند که شما را دوست دارند و این باعث شده است که شما خوشحال شوید.
آیا این­طور نیست؟!

چه اتفاقی رخ می‌­دهد که شما بعضی لحظات در زندگیتان احساس خوشبختی می­‌کنید؟
با خودتان مرور کنید…
در آن لحظه شما فکر می­‌کنید من آدم محترمی هستم، با اعتمادبه‌نفس هستم، خواستم شد، فرمان زندگی در اختیار من است، در آن لحظه می­‌گویید من دوست داشتنی هستم، پیشنهاد مرا پذیرفته‌اند، من آدم با ارزشی هستم.

خانم‌­ها و آقایان!
ما در یک لحظه می­‌توانیم «خوشبختی» را تجربه کنیم؛ در یک لحظه! و آن لحظه، لحظه­‌ای است که خودمان را دوست داشتنی احساس می‌­کنیم و می‌گوییم: «من هستم، ارزش دارم» و این لحظه‌ ­ای است که فکر می‌کنم خوشبخت هستم.
چرا اینگونه فکر می­‌کنیم؟ زیرا من و یا شما به عنوان انسان نیاز داریم که خودمان، خودمان را دوست داشته باشیم.

جالب این است که من برای این که از خودم خوشم آید به شما مأموریت می­‌دهم که شما بگویید من آدم خوب و با ارزشی هستم! و شما بگویید که من آدم باارشی هستم! از این‌رو شما گاهی احساس خوشبختی و احساس ناخوشبختی می‌کنید. زیرا ذهن ما یاد گرفته است: تو وقتی آدم با ارزش و دوست داشتنی هستی که یک کاری انجام دهی و این را پدر مادر در کودکی به ما یاد داده اند. به فرزندمان می­­‌گوییم اگر این کار را انجام دهی تو را دوست دارم!
مثلاً: اگر نمره­‌ خوب گرفتی تو را سینما می‌­برم و برات بستنی می­‌خرم!
یعنی به فرزندم می‌­گویم که تو خودبه‌خود شایسته بستنی و سینما نیستی و خود‌به‌خود دوست داشتنی نیستی!

حالا بزرگ شدم، به جای یک پدر و مادر میلیون­‌ها پدر و مادر دارم! ناخودآگاه خود را مجبور می­بینم من باید کاری کنم که دیگران را خوشحال کنم تا احساس کنم که آدم هستم، تا احساس کنم با ارزش هستم. جالب این است که اگر دیگران از من تعریف کنند من حالم خوب نمیشه مگر باور کنم، مگر این که بتوانم آن احساس را درونی کنم!
یعنی آخر سر باید خودت، خودت را دوست داشته باشی ولی این اختیار را به دست دیگران می‌­دهی و دیگران وقت ندارند که قربان صدقه تو بروند. چنین برنامه‌­ای ندارند و ما برای این که احساس خوشبختی کنیم دائم منتظر دیگرانیم و عمرمان حرام می­‌شود.

آموزش مرتبط:  چگونه جذاب و دوست‌داشتنی باشیم؟!

ممکن است بگویید:
هیچ دلیلی ندارد من آدم دوست داشتنی باشم! چون  من این کار را انجام دادم و فلان اشتباه را کردم و… برای چه دوست داشتنی باشم؟!
مگر قرار است شما خطا نکنید؟!
شما قرار است شکست نخورید؟!
چه کسی چنین حقی را از من و شما گرفته است؟!
من و شما حق داریم اشتباه کنیم به شرطی که از اشتباه خود یاد بگیریم. اگر یاد گرفتیم، دیگر اشتباه نیست، بلکه تجربه و دانش است؛ این قیمت زندگی است.

خانم­‌ها و آقایان!
خیلی از ما می­‌ترسیم که یک کاری را شروع کنیم!
می­‌ترسیم یک کسب‌و‌کار راه بی‌اندازیم و می‌­ترسیم حرفمان را بزنیم.
می­‌ترسیم بگوییم دوستت دارم!
چرا؟
برای این که می‌ترسیم ما را تایید نکنند و به ما «نه» بگویند! می‌­ترسیم ما را مسخره­ کنند! می‌­ترسیم اشتباه کنیم و شکست بخوریم!

هر وقت ترسیدید که کاری را انجام دهید و با خود گفتید اگر ناقص شد و خوب نشد چه؟!
به این سئوالات فکر کنید:
الآن بیشتر می‌­دانید یا سال قبل؟ الآن.
سال آینده بیشتر خواهید دانست یا الان؟  مسلماً سال آینده.
کی شما کامل هستید؟!

کارتان را بکنید…
زیبایی زندگی در این است که شما هرچه جلوتر بروید، بیشتر می‌آموزید.

دورۀ یکساله «بیزینس کوچینگ»

می­‌خواهم امروز به شما یکی از بزرگ­ترین دیکتاتورهای جهان را نشان بدهم. آیا دوست دارید؟
بزرگترین دیکتاتور «خود ما» هستیم!
می‌خواهیم حرف خودمان را به کرسی بنشانیم!
انتقاد نمی­‌پذیریم!
حرف جدید نمی‌­پذیریم!
ایده نو نمی‌­پذیریم و دائم مقاومت می‌­کنیم!

جالب است به شما بگویم که:
ما همه به تأیید و تصویب نیاز داریم! ولی تأیید و تصویب باید از راه درست باشد.
دیکتاتور یعنی کسی که به شدت نیاز دارد او را تأیید کنند، به شدت!
دیکتاتور کسی است که نیاز به تأیید و تصویب شما دارد.
این­قدر به این تأیید نیاز دارد که اگر او را تأیید نکنید ممکن است شما را بکشد!
همه به نوعی دیکتاتور هستیم.
اگر با دیکتاتوری مخالف هستی، از خودت شروع کن.

دوستدارتان
محمود معظمی

دورۀ یکساله «بیزینس کوچینگ»