خانم‌ها و آقایان توجه کنید!
تقریباً روزی نیست که من از شما نامه‌ای دریافت نکنم و مسائلتان را با من مطرح نکرده‌باشید. من هم در حد توان خود و همکارانم تلاش می‌کنم به این نامه‌ها پاسخ دهم.
یکی از سئوالات رایجی که در نامه‌ها از من پرسیده می‌شود این است که:
خانم‌هایی هستند که اظهار می‌کنند که همسرِ ما مشکلِ خاصی ندارد. از خرجی کم نمی‌گذارد؛ ولی ما خوشبخت نیستیم! چرا؟
تفاوت‌های کوچک می‌تواند زندگی را خیلی خوب یا خیلی بد کند. آن تفاوت‌ها کدامند؟
می‌خواهم ماجرای یکی از مراجعینم را برای شما شرح دهم:
خانم تصمیم گرفته بود از همسرش جدا شود؛ می‌خواستم بدانم همسر این خانم در این مورد چه فکری می‌کند.
همانطور که خانم گفته بود، همسرش مشکل خاصی نداشت به جز اینکه خیلی ساکت بود و ابراز احساسات نمی‌کرد! (شاید بعضی‌ها بگویند که چه خوب، ولی برای یک خانم چه بد!)
ایشان می‌گفتند:
از روزی که بچه ما به دنیا آمده، این بچه را بغل نمی‌کند، نمی‌بوسد! هر چه بچه بخواهد برایش می‌خرد، خانه هم برای من خریده است؛ چیزی کم نمی‌گذارد، ولی خیلی ساکت است. اصلا حرف نمی‌زند. دوست‌داشتنش را ابراز نمی‌کند. (باور کنیم یا نکنیم، به همین سادگی یک مسئله به این کوچکی می‌تواند در زندگی زناشویی اختلال ایجاد کند).
احتمالا همسرِ ایشان در خانواده‌ای بزرگ شده است که ابراز احساست و ابراز وجود، خیلی جایز نبوده است. این را عیب می‌دانسته‌اند.
به عبارت ساده از لحاظ احساسی، فلج هستند.
چطور کسی که فلج جسمانی است، قادر به حرکت دادن آن عضو خاصی نیست؛ افرادی که دچار فلج احساسی هستند نیز قادر به ابراز احساسات نیستند. ممکن است خیلی هم احساساتی باشند ولی نمی‌دانند چگونه آن را ابراز کنند.
دخترش را دوست دارد ولی او را بغل نمی‌کند و نمی‌بوسد. در حالی که پدران باید از کودکی، دخترشان را در آغوش بگیرند و ببوسند و در سن بلوغ به بعد هم حداقل روزی یکبار آن‌ها را در آغوش گرفته و نوازش کنند. وقتی دختر از پدر، توجه و آغوش گرم را می‌گیرد، در بیرون دنبال یک آغوش نمی‌گردد. شانسِ گمراه شدن او کاهش می‌یابد.
همه‌ی آدم‌ها به توجه نیاز دارند. اگر توجه را در خانه گرفتند، در بیرون به دنبالش نمی‌گردند
اگر به همسرم توجه نکنم، بیرون برود از خانه و کسی دیگر به او بگوید چقدر زیبا شده‌اید، او ناخودآگاه جذبِ آن شخص می‌شود، و من این شرایط را ایجاد کرده‌ام!
زندگیِ مشترک، انجامِ ترتیبیِ یک سری کارهای پشت‌سرهم نیست! که فکرکنیم:
من که خرجی می‌دهم، مواظبشان هستم، سفر هم می‌رویم!
در پسِ تمام این کارها، احساسِ نهفته‌ای وجود دارد و آن اینکه:
«من مهم هستم».
در زندگی زناشویی، حداقل یک ربع وقت بگذارید و با همسرتان حرف بزنید یا فقط به حرف‌های او گوش کنید. ممکن است حرف‌های او به نظرتان مهم نرسد، ولی یک نشانه‌ی بسیار قوی است که «همسرم مرا دوست دارد».
آقایان، از شما خواهش می‌کنم که توجه کنید!
همسرانِ شما نیازهای خاصی دارند که یکی از مهمترین نیازهای یک خانم از همسرش این است که:
مرد حرف بزند، احساسش را ابرازکند.
زندگی‌هایی با شرایط بسیار بسیار سخت، ولی زن و شوهر و به ویژه زن، بسیار خوشحال است. دلیل اصلی این بوده که همسرش خوش اخلاق بودهست.
خانم خانه خیلی از مسائل را می‌تواند تحمل کند، الّا بداخلاقی.
زن نیاز دارد که با او مهربان باشی، که حمایتش کنی.
خانم‌ها، از شما خواهش می‌کنم که توجه کنید!
آقایان تأیید لازم دارند. مرد دوست دارد تأیید شود، که به او بگویی تو مرد خانه‌ی من هستی. بگو ما دست‌به‌دست هم زندگی را می‌سازیم.
تو برو جلو، من همراهت هستم…
به یکدیگر نشان دهیم چقدر همدیگر را دوست داریم و همسرمان برایمان مهم و باارزش است.
این «۳میم» معجزه می‌کند:
تو محبوبی
تو مهمّی
تو مفیدی
همه‌ی انسان‌ها به این «۳میم» نیاز دارند؛ همه از دریافت این سه احساس، سربلند و خوشنود می‌شوند.
دوستدارتان
محمود معظمی
دانلود سمینار «ازدواج پایان یا آغاز عشق؟!»
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.